ಉದ್ದಾರದವರು

ಉದ್ಧಾರದವತಾರಿ ತೋರಿದನು ಮೈಯ್ಯನ್ನು

ಇದು ವಸ್ತ್ರ, ಇದು ದಾರ, ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ ದಾರಿ;
ಪರಂಪರೆಯೆ ಚರ್ಮ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆಯ ಮಗನೆ?
ಹೊಲಿವುದಿದು ಕಷ್ಟ; ವಕ್ರ ಸೂಜಿ.

ಗುದ್ದಿದರೆ ಚಿಮ್ಮುವುದು ಹೊಸತನದ ನೆತ್ತರು
ಆಗೊಮ್ಮೆ ಬಿಸಿಬಿಸಿಯು; ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟುವುದು

ಕೆಂಪು ಕಪ್ಪಾಗಿ ನರವ ಸೆಳೆತಕೆ ದೂಡಿ
ಮತ್ತೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿಸುವ ತೆವಲು ಯುದ್ಧ

ಶಾಂತಿ! ಶಾಂತಿ!!; ಊದಿದವ ಮಲಗಿದನು
ಎದ್ದವನೆ ಪರಚಿದನು ಬೆವರ ಕೊಳೆಯ
ಅವತಾರಿ ಬಂದನಿದೋ, ಸರಿದು ಪಕ್ಕಕೆ ನಿಂತು
ಸಾಬೂನು ಶಾಂಪುಗಳ ಕೊಟ್ಟು ಬನ್ನಿ.

ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳ ತಿರುವುಗಳು ಹಣೆಯಲ್ಲಿ ನೆರಿಗೆಗಳ
ಮೂಡಿಸುತ ತಂತಾನೆ ನೆವನದೊಳಗೆ

ಎದ್ದು ಗುಡಿಸಿದ ಬಯಲು ಅಂಗಳ ಕೂಡ
ಶುದ್ಧವಾಗಿಯೆ ಕಂಡು; ಎಲೆಯ ರಾಶಿ

ಸರಿ ತಪ್ಪುಗಳ ಕುಣಿಕೆಗಳ ಕುಣಿತಕ್ಕೆ
ಇರುಳೆಷ್ಟೊ ಹಗಲೆಷ್ಟೊ ಒದ್ದಾಡಿದೆ
ಉದ್ಧಾರಿಗೂ ಹಾಗೆ ತಪ್ಪು ಇರುಳಿನ ಕೊಡುಗೆ
ಬೆಳಗು ಆಶೆಯ ತೆರದಿ ಕಾಲ್ ಹಿಡಿದಿದೆ.

ರೇಶಿಮೆಯ ದಾರಗಳು ಅಪ್ಪಿ ಕಾವಿಯ ಪಂಚೆ
ತುಪ್ಪಗಳು ಒದಗೀತು ಈ ಹೋಮಕೆ
ಸುಸ್ತಾದ ಮೇಲ್ ಮತ್ತೆ ನಿಷ್ಕಾಮ ವಿಪರೀತ
ದೇವ ಮಲಗಿದ ತಾನು ವೇದದುಘ್ಗೋಷಕೆ

ಊರುಗೋಲಲಿ ಕೂಡ ಮಣ್ಣು ಚುಚ್ಚಿದ ಗುರುತು
ಧೂಳಿಯಲಿ ಬರೆಯುತಿರಲೆನ್ನ ಹೆಸರು,
ಎಂದೆನುವ ವೇಳೆಯಲೆ ಅಸ್ತಮದ ಆಲಾಪ
ನಿಂತು ಮರಳಿತೆ ಮತ್ತೆ ಹೊರಳಿನುಸಿರು.

ಇದು ಸರಿಯು;ಗುರಿಗೆ ಉರವೇ ಬೇಕು
ಹೊಡೆಯೆ ಮೇಲೇರಿದರೆ ನಾಭಿ ಚೂರು!
ಇಳಿದರೂ ಹಾರುವುದು ಕೊರಳು ಪಟ್ಟಿಯ ಜೊತೆಗೆ

ನಿನ್ನ ಎದೆಯಲಿ ಮರೆತ ಹೆಸರು ನೂರು.